Trump’s oorlogsdreigingen

De presidentstermijn van Trump is nog niet begonnen en de dreiging van oorlog en geweld lijkt nu al verhoogd te zijn. Sancties en militaire ingrepen blijken aan de orde van de dag, zelfs voor bondgenoten van Amerikaans kapitaal, en de komende vier jaar zullen werkende mensen wereldwijd het doelwit zijn van Amerikaanse monopolies, nog meer dan voorheen.

Middenin de herdenking van de recent gestorven Amerikaanse president Jimmy Carter, wiens presidentschap zoals die van alle Amerikaanse presidenten in het teken stond van immens bloedvergiet, veranderde het beeld naar een persconferentie van president-elect Donald Trump. Hierin kwam hij met een aantal angstige vooruitzichten over de boeg. Zo sloot hij economische en militaire middelen voor het bemachtigen van het Panamakanaal en Groenland (autonoom territorium van Denemarken) niet uit en wil hij Canada inlijven door economische druk, specifiek door importheffingen van 25% op export uit deze landen te heffen. Daarbij beloofde hij dezelfde maatregelen voor Mexico, om hen te straffen voor de zogenaamde 'migrantencrisis', waar volgens hem grote groepen migranten via Mexico Amerika binnenkomen. Deze importheffingen zouden doodsteken zijn voor de Canadese en Mexicaanse economie. Ook eist hij dat de NAVO-landen hun oorlogsuitgaven verhogen naar 5% van het Bruto Binnenlands Product. Nederland zelf zal er naast indirect ook direct aan moeten geloven: het vizier van Trump is ook gericht op de concurrentie die de windmolenparken in de Noordzee leveren. Ze moeten weg van Donald.

Het ziet ernaar uit dat de pretenties over beschaving en mensenrechten van het Amerikaans imperialisme definitief verdwijnen bij het aantreden van Donald Trump als president van Amerika op 20 januari. De ambitie om Groenland desnoods via militaire wegen in te nemen voor de ‘economische stabiliteit’ van Amerika is een van de manieren waarop deze façade verdwijnt. Want waar vorige presidenten bij bondgenoten de militaire overmacht van Amerika slechts tussen de regels door kenbaar maakten, is Trump nu al bezig met het flexen van Amerika’s militaire spieren. Met effect: de Deense overheid lijkt al gelijk bereid om haar eigen bevolking te verraden door in te geven aan de Amerikaanse president-elect, en zegt open te staan voor onderhandelingen over meer Amerikaanse invloed op Groenland. Daarbij zal naar alle waarschijnlijkheid de inheemse bevolking van Groenland wederom weinig inspraak hebben. In zoverre als Groenlandse onafhankelijkheid ter sprake komt voor de Deense overheid is dat niet als dekolonisatie, maar om haar in geest te verkopen aan de Amerikanen.

In deze situaties spelen de belangen van Amerikaans kapitaal de boventoon. Groenland heeft strenge wetten waardoor zeldzame aardmetalen en olie niet efficiënt kunnen worden geëxploiteerd, en de scheepsroutes in de Noordelijke IJszee zullen door klimaatverandering steeds bruikbaarder worden. Omdat Deens kapitaal door en door verbonden is met Amerikaans kapitaal, zijn deze ‘obstakels’ beide van de weg te ruimen met dreigementen. De uitvoering van deze sancties zou namelijk een doodsteek zijn voor de Deense economie. Hetzelfde geldt voor Canada, dat compleet afhankelijk is van de Amerikaanse economie, en waarbij dreigen met sancties genoeg zou zijn om het in te laten geven aan de eisen van Amerikaans kapitaal. Ook Canada gaat een van de grootste profiteurs zijn van het veranderende klimaat, via de noordwest passage die grotendeels door Canadese wateren loopt en door middel van de verhoogde leefbaarheid van de Canuck tundra. Deze gebieden zijn nu nog heel dunbevolkt door een overgrote meerderheid van inheemse mensen. Deze “anschluß” moet garanderen dat kapitale Amerikanen van deze ontwikkeling gaan profiteren ten koste van de wereld, en in het bijzonder de inheemse Canadezen.

De ambitie voor het terugnemen van het Panamakanaal met als doel om China uit te sluiten van de economische route door het Amerikaanse continent is echter een duidelijke escalatie in de huidige koude oorlog tussen Amerika met haar Europese lakeien, en China. Tevens een poging om Amerikaans kapitaal een sterkere positie te geven ten aanzien van buitenlands kapitaal, is dit een stap naar de terugkeer van de met militaire macht verdedigde hegemonie over de staten van Zuid- en Noord-Amerika.

Dit alles leidt tot verhoogde spanningen tussen groepen kapitalisten, dat uiteindelijk oorlog tot gevolg hebben. De eis om de NAVO-norm te verhogen naar 5% is overduidelijk voorsorteren op deze komende oorlog, en past naadloos binnen de huidige militarisering in de wereld en oorlogshitserij in het westen. Hoewel Trump wellicht namelijk geen directe confrontatie met Rusland wil, is hij juist agressiever tegen China en Iran. Zo heeft hij bijna, maar nog net niet, beloofd om Iran direct aan te vallen tijdens zijn presidentschap.

Het is, zeker tijdens oorlogen, voor kapitalisten belangrijk dat de werkende klasse het ‘vaderland’ boven haar eigen bevrijding kiest. Om dat te bereiken, speelt kapitaal vieze spelletjes. Van het zoeken naar vijanden en confrontatie opzoeken met andere machten, tot inspelen op patriottistische en nationalistische gevoelens. Zo verenigt ze het Amerikaanse volk achter één leider, die bij gratie van het hooggerechtshof niet vervolgd kan worden. Alles bij elkaar lijkt de afschaffing van de Amerikaanse burgerlijke democratie geen onmogelijkheid.

Als socialisten moeten we ons verzetten tegen alle vormen van oorlogshitserij, imperialisme, nationalisme en militarisering. De belangen van een Nederlandse of Amerikaanse arbeider zijn niet tegengesteld aan die van een Chinese of Iraanse arbeider. In tegenstelling tot GroenLinks/PvdA gaan we niet mee in de duiding van “het Chinese gevaar”, maar zijn solidair met arbeiders in deze landen.

De Nederlandse burgerlijke staat dient al tientallen jaren de belangen van het Amerikaanse kapitaal en het imperialistische en expansionistische project van de VS en de NAVO. Met Mark Rutte aan het hoofd van de NAVO zal de strategische ondergeschiktheid van Nederland alleen maar toenemen. Daarom moet onze klasse zich op dit historische moment van versnelde afbraak van het kapitalisme en de hegemoniale neergang van de VS afvragen: hoe lang laten we nog toe dat de beslissingen die ons leven beïnvloeden in Washington en Brussel worden genomen? Hoe lang blijven we nog de rekening betalen voor het militaire complex van de VS?

Het antwoord van De Socialisten is duidelijk: de arbeidersklasse heeft geen baat bij een Derde Wereldoorlog. Wij moeten ons loskoppelen van deze Amerikaanse oorlogshitsers: Nederland uit de NAVO, geen mens en geen cent voor imperialistische oorlog. Daarom zullen ROOD en De Socialisten, samen met andere organisaties en maatschappelijke organisaties van over de hele wereld, een grote manifestatie organiseren tijdens de NAVO-top in Den Haag in juni van dit jaar. We roepen op tot mobilisatie van de arbeidersklasse en de hele samenleving tegen imperialisme en militarisme, voor de opbouw van een volksbeweging tegen oorlog, in Nederland en over de hele wereld.