De Bode: Spring Maar Achterop Bij Mij

Dit artikel is deel van de mei editie van De Bode Arnhem. Wil je meer lezen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!

De laatste tijd moet ik veel denken aan een single van Hang Youth uit 2022: “In de Armen van een Fascist” (aanrader!). In dit nummer beschrijft de Amsterdamse punkrockband dat we er allemaal achter zullen komen wat (on)vrijheid is, wanneer de door populistische leuzen verleidde stemmers en “redelijke” liberalen de macht verlenen aan partijen met een fascistische agenda.

Dit moment is nu aangebroken, ‘we’ zijn erachter gekomen: een massale teleurstelling en veel wantrouwen in de regeringen van de VS, Hongarije en toch ook binnen ons kikkerlandje. Volgens het onderzoeksbureau Ipsos bereikt de tevredenheid met en het vertrouwen in ons kabinet nu het laagste punt in tien jaar: een kleine 15% van de gepeilden is momenteel nog tevreden, 77% is ontevreden. Partijen als de PVV, BBB en NSC dalen fors in de peilingen en bijna de helft van de ondervraagden pleit voor nieuwe verkiezingen.

Ik vraag me hierdoor af, wellicht iets te hoopvol of naïef: zou het nu mogelijk zijn, na deze periode van “fucking around and finding out”, om de verdeeldheid te overbruggen, samen terug te komen en ons tegen het grootkapitaal en fascisme te keren? Zou het kunnen dat er teleurgestelde stemmers van de Lage Landen zijn die, na deze mislukte boreale flirt, een duurzame relatie willen (her)opbouwen met onze linkse rakkers?

Lieverd, ben jij dat? Lees je mee? Kijk, je bent verleid en dat is oké. Het gebeurt zelfs in de beste relaties dat een blonde schone met mooie beloftes je inpakt, ik snap het helemaal. Of zo’n kordate krullenbol met een no-nonsense aanpak en de handen in de modder, dat heeft gewoon iets. Voel je niet schuldig.

Maar wij, kijk, wij hebben iets echts samen. We zijn uit hetzelfde hout gesneden, wonen in dezelfde wijken, werken dezelfde banen en wij balen van dezelfde dingen: dure boodschappen, onbetaalbare energierekeningen en stijgende huur- en servicekosten tegenover lonen die niet meestijgen. We hebben zorgen over ons pensioen en de ‘oude dag’, zorgen over onze veiligheid en die van onze kinderen, zorgen over de enorme wachtlijsten voor ongeveer al-les… O ja, en de NS is duur en nooit op tijd! Die flirts van je, die willen ons gescheiden hebben, snap je? Want samen zijn we zo sterk, samen kunnen we al die problemen het hoofd bieden.

Je moet niet vergeten, schatje, wij zijn één! Wij horen bij elkaar, en samen kunnen we alles (versl)aan! Die wijde, open armen van je flirt liggen niet lekker, hè? Het is oké, kom bij mij, kom thuis.

In de woorden van een andere Nederlandstalige grote schrijver: ik ben oprecht en heb het beste voor je, het beste met je voor is soms slecht te verwoorden, als ik maar met je kan zijn, de rest kan me niet schelen! Zij zijn nep en ze willen je breken! Maar jij past precies op mijn bagagedrager… Dus spring maar achterop bij mij, achterop mijn fiets, dan gaan we samen weg.