Kapitalisme maakt rommel

De manier waarop onze huidige economie werkt valt samen te vatten door te zeggen dat het gaat om "een enorme ophoping van spullen". Waren, dingen die alleen geproduceerd worden om verkocht te worden, in de praktijk vooral door de baas van degene die ze maakt. Dingen die niet gemaakt worden naar behoefte, maar naar hoe veel centjes ze verdienen.
En soms is zo'n waar maar erg kort bruikbaar. Dan neemt die ophoping van spullen ineens een heel andere betekenissen. Plastic verpakkingen, fast fashion en ander zulk vuil. In het beste geval verbrand, in het ergste geval op een gigantische afvalberg, als je geluk hebt op land, maar vaak op zee, met desastreuse gevolgen voor milieu en leefomgeving.
Maar sommige spullen worden helemaal niet gebruikt of verkocht, omdat er meer van iets gemaakt wordt dan geconsumeerd kan worden door de werkmensen die er geen geld voor hebben. Het winstmotief leidt onvermijdelijk tot overproductie. Arbeiders produceren nu dus iets wat niet verkocht kan worden, en dus geen geld op kan leveren voor de baas. Het betalen van hun loon is ineens niet meer winstgevend. Deze overproductie leidt dus ook tot nutteloze werkloosheidsgolven en economische crisis.
Gelukkig is al dat produceren van nutteloze troep een stuk goedkoper door een boel broeikasgassen uit te stoten, giftige stoffen de wereld in te pompen en ecosystemen waar we afhankelijk van zijn voor onze overleving als soort te vernietigen. Zoals APN in Nijmegen, die onze stad al twintig jaar verrijkt met kankerverwekkende giflucht. Aan dit probleem ken geen einde gemaakt worden in een markteconomie beheerst door zij die er enkel van profiteren om ons, hun arbeiders, zo veel en goedkoop mogelijk rommel de wereld in te laten pompen. Zij die de monster-winsten behalen. Alleen door de economie onder controle te stellen van zij die zullen kijken naar behoefte, onder controle van de arbeiders, kan er een echt einde aan komen. Door socialisme.