Naar de inhoud
Banner

Stop de voortdurende cyclus van onrecht in Palestina

Inzending15 mei 2021

Arno van der Veen

Dit artikel is een ingezonden opiniestuk. De opvattingen zijn daarmee geen officiële standpunten van ROOD en sluiten niet noodzakelijkerwijs aan op de meningen van al onze leden. Leden kunnen opiniestukken indienen door een conceptversie te sturen naar de redactie via redactie@roodjongeren.nl.

Morgen sta ik op voor Palestina. Vandaag leg ik uit waarom. Afgelopen week escaleerde Israël haar kolonisering van Palestijns gebied. Waar de afgelopen jaren Israël steeds meer gebieden van de Westelijke Jordaanoever en Gaza bezette, heeft het nu haar pijlen gericht op het laatste kleine gebied in Oost-Jeruzalem waar Palestijnen wonen en leven. Een Israëlische rechtbank oordeelde, in strijd met internationaal recht, dat Israëlische kolonisten het recht hebben de woning van zeven Palestijnse gezinnen in de wijk Sheikh Jarrah te onteigenen. Deze zeven gezinnen zijn een opmaat naar volledige kolonisatie van de rest van de grotendeels Palestijnse wijk, zo zien zowel buurtbewoners als de (inter)nationale gemeenschap.

De internationale gemeenschap heeft zowel de bestaande bezetting als de verdere kolonisatie talloze keren als illegaal aangemerkt, bijvoorbeeld bij monde van resoluties van de Verenigde Naties. Dat Israël zich daar niets van aantrekt is al meer dan 70 jaar duidelijk, aangezien sinds 1948 iedere paar jaar een nieuwe cyclus van geweld en verdere kolonisatie afspeelt. Uitgerekend morgen herdenken we het begin van deze zogenoemde ’Al-Nakba’, wat catastrofe betekent en waarmee de verwoesting van de Palestijnse samenleving wordt aangeduid. Opeenvolgende generaties Palestijnen hebben huis en haard moet verlaten dankzij bijna driekwart eeuw durende bezetting. In die context zijn de demonstraties naar aanleiding van de nieuwe huisuitzettingen begrijpelijk, zo niet noodzakelijk. Zeker vanuit Palestijnen, die in apartheidsstaat Israël zelfs voor de wet minderwaardig zijn aan Israëli’s

Het ingrijpen op deze demonstraties van Israël liet zich desondanks raden: spijkerhard. Dieptepunt was het moment waarop tijdens de Ramadan de heilige Al-Aqsamoskee met geweld werd binnengevallen door zwaarbewapende Israëlische ordetroepen. Een illegale daad, met als doel het ontketenen van geweld van Palestijnse zijde. De reactie kwam, dit keer geclaimd door Hamas: raketten met relatief weinig impact, veelal tegengehouden door het raketschild van Israël. Wel werd het de ultieme rechtvaardiging voor verdere escalatie, waarbij zelfs openlijk wordt gesproken over het doorgaan tot het laatste verzet tegen de bezetting compleet is vernietigd. Ondertussen gaat de zionistische lobby op volle toeren, waarbij men graag misbruikt maakt van een islamofoob beeld van media over de demonstranten om hen als schuldigen aan te wijzen.

De catastrofe duurt daarmee voort. Het lijkt een cyclus waar geen einde aan komt. Om de zoveel tijd wordt een groep Palestijnen uit hun huis gezet, waarop demonstraties volgen. De demonstraties worden hardhandig neergeslagen of zelfs uiteen geschoten. Machtige overheden blijven stil en Palestijnen verhevigen uit wanhoop hun verzet. Dat zorgt voor nieuwe rechtvaardiging voor Israël om Palestijnse levens te nemen, infrastructuur te vernietigen en meer land te koloniseren. Een terugkerend pijnlijk moment is wanneer in mijn eigen stad de mensen van ‘Rotterdam voor Gaza’, die een informele stedenband met Gaza in stand houden, steeds wéér geld inzamelen voor de gesloopte elektriciteitscentrale. Daarom sta ik morgen stil bij Al-Nakba. Niet als iets uit het verleden, maar als voortdurend onrecht waar een einde aan moet komen. 

Dit stuk is geschreven door Arno van der Veen, activist bij Niet In Mijn Naam.