The ROOD to power

In dit ingezonden stuk geeft ROOD-lid Marcel Bostelaar zijn visie op de toekomst voor ROOD. ROOD-leden kunnen hun stukken insturen naar info@roodjongeren.nl.

De laatste periode is een turbulente tijd geweest voor ROOD. Bestuursleden zijn geroyeerd, we zijn compleet afgekoppeld van de SP, we worden uitgemaakt voor terrorist op nationale televisie, en nu dreigt een massaroyement. Ondanks dat alles, hebben wij na de splitsing vele nieuwe, enthousiaste leden mogen ontvangen en zijn er 5 nieuwe groepen in oprichting, waarmee we nu 13 groepen in plaats van 8 hebben. Wij hebben veel goodwill van andere linkse organisaties en hebben een reputatie waar we 2 jaar geleden jaloers op zouden zijn.

Toch hangt de vraag boven onze collectieve hoofden, "wat nu?". De lijn van het Communistisch Platform (CP), en daarmee bijna het volledige bestuur, en de meerderheid van onze leden ten tijde van de splitsing, was het behoud van oriëntatie op de SP, met als doelstelling het hervormen van de SP via druk vanuit de jeugd en initiatieven zoals Marxistisch Forum (MF), en uiteindelijke herintreding. Deze strategie heeft gefaald. Het SP-partijbestuur (PB) en de zittende "kliekers" ofwel, PB-loyalisten, hebben overduidelijk aangetoond niet bereid te zijn tot respect voor vrijheid van meningsuiting, organisatie of het uitdragen van alternatieve visies.

Een alternatieve visie op de situatie tussen ROOD en de SP leefde al onder enkele leden, waaronder de schrijver, zelfs voor de royementen aan de orde waren. Een visie om ROOD uit te bouwen tot eigen partij, om zo de democratische en politieke idealen die wij hebben, te kunnen realiseren binnen een partij, en daarna de samenleving.

In dit artikel zal ik deze toekomstvisie uiteenzetten. In het kort, de heroriëntatie van ROOD als organisatie weg van "een PJO met oriëntatie op de SP/een andere partij", naar het uitbouwen van ROOD naar een volledig onafhankelijke politieke organisatie, zonder officiële oriëntatie op een andere partij, met het uiteindelijke doel een eigen partij te stichten op basis van onze kernwaarden en strategie. Hierin willen wij ROOD als radicale jongerenorganisatie inzetten als de plek waar jonge radicalen willen zijn, en de komende jaren steken in het uitbouwen van een volwassenenkader die uiteindelijk een Kamerpartij kan vormen.

Als eerste zal ik een schets geven van de huidige situatie, waarna ik een overzicht geven van de tijdlijn en de motivatie van beide kanten in de zetten van dit conflict. Daarna beschrijf ik in grote lijnen de volgende stappen die wij moeten zetten. Ten slotte beschrijf ik een meerjarenplan en tijdlijn met daarin de concrete taken die voor ons liggen.

Op het moment van schrijven is ROOD bestempeld als politieke partij. Dit houdt in dat ROOD-lidmaatschap niet meer verenigbaar is met SP-lidmaatschap volgens de SP-statuten, die dubbel lidmaatschap verbieden. De partijraad, het overleg tussen alle SP afdelingen en het PB, en tevens statutair het hoogste orgaan in de partij, heeft op 25 september besloten dat ROOD en MF eigen partijen zijn, en heeft de opdracht gegeven aan afdelingsvoorzitters om op zoek te gaan naar ROOD-leden en hen de keuze tussen SP- en ROOD-lidmaatschap te geven. Daarnaast is de SP nu gedwongen om alle leden die ROOD-lid zijn landelijk te royeren. Ook MF-‘leden’ staan voor de keuze, een situatie die alleen maar absurder wordt als men bedenkt dat MF geen leden heeft, omdat het enkel een open vergadering met afsluitende stemming is.

Balans opmaken

ROOD heeft op dit moment 8 langgevestigde groepen, en 5 nieuwe groepen in opbouw. Naar schatting hebben wij tussen de 100-200 actieve kaderleden, afhankelijk van de definitie. Dit zijn leden die met enige vorm van regelmaat op vergaderingen komen en taken vervullen binnen de organisatie. Wij hebben, zoals ook te zien aan de nieuwe afdelingen, een explosieve ledengroei gehad in bepaalde gebieden, voortgebracht door media-aandacht en afscheiding van de SP en haar politiek en reputatie. De financiële situatie van ROOD is door steuncampagnes goed, hoewel er natuurlijk geen massa's geld over zijn, en spaarzaamheid aangemoedigd wordt. Wij hebben de steun van enkele SP afdelingen en SP partijprominenten. Ook hebben wij steun van enkele voormalig SP’ers of andere ideologisch bondgenoten die in ROOD een nieuwe hoop zien. ROOD heeft redelijk goede relaties met andere linkse PJO's zoals Dwars, Pink en Radicaal.

Om voor zowel nieuwe als oudere leden een overzicht te schetsen van de tijdlijn die hier naartoe leidde, wordt hieronder een tijdlijn tot het heden geschetst, en wordt er een korte voorspelling gedaan over de nabije toekomst.

Pre-CP

In de geschiedenis van de SP zijn vele zuiveringen gebeurt. In de jaren 80 hebben Jan Marijnissen en Tiny Kox samen Daan Monjé op zijn sterfbed uit de partij gezet, waarna zij een zuivering voltrokken van de originele maoïstische flank van de SP, en de partij kantelde naar de sociaal democratie. Hierna zijn er enkele oppositiegroepen geweest die vergelijkbare tactieken als CP hebben geprobeerd toe te passen.

In 2004 besloot Internationale Socialisten zich bij de SP aan te sluiten als factie. Zij werden na enige tijd gezuiverd na beschuldigingen van dubbellidmaatschap.

In 2009 werd de factie "Offensief" gezuiverd. Offensief was een Trotskistische organisatie, die binnen de SP probeerde een meerderheid te behalen. Deze groep is na de zuivering omgevormd tot Socialistisch Alternatief.

Tot aan circa 2019 bestond er een informele factie genaamd "De Groep", die voornamelijk rondom het migratiestandpunt moties indienden. Deze groep heeft door gebrek aan formele structuren en ledenlijsten, en het feit dat veel partijprominenten hierbij betrokken waren, zuivering weten te ontlopen. Sinds 2019 is De Groep niet meer noemenswaardig actief.

Communistisch Platform

In 2014 werd het Communistisch Platform (CP) opgericht. Deze site bestond initieel als anoniem discussieblog, en groeide in de loop der tijd uit tot een anonieme factie binnen de SP die probeerde SP-leden te overtuigen van hun politiek en veranderingen aan te brengen aan de SP om hiervan een revolutionaire Marxistische partij te maken. Opererend in het geheim, onder dreiging van royement, rekruteerden zij leden die vergelijkbare punten als hen uitten binnen de SP, om zo gezamenlijk te overleggen en slagkracht binnen de SP te vergroten. Naarmate de tijd verstreek groeide het aantal leden van CP, met name binnen ROOD, waar een veel vrijere discussiecultuur en vrijheid voor uiting van tegenstand bestond, met vele leden die nog vol frisse moed hun eigen invulling van socialisme gaven.

Arno van der Veen

In 2019 was er een spanning bij de ROOD-ALV. De kandidatencommissie had, op aandringen van het SP-bestuur, een kandidaat voorgedragen die volgens sommigen niet de beste keuze was. Deze kandidaat zal ik niet bij naam noemen (en niet alleen maar omdat ik nergens de oude notulen kan vinden). De reden voor de voordracht was dat de enige andere kandidaat het beruchte (voor het PB) kritische lid Arno van der Veen was. Arno was altijd uitgesproken en als lid van "de lastige afdeling" Rotterdam, en door zijn eigen karakter, nooit bang om openlijk kritiek te uiten op de landelijke lijn van de SP of ROOD.

CP-leden en andere kritische ROOD-leden hebben voor deze ALV grote aantallen kritische leden gemobiliseerd om voor Arno (zelf geen CP lid) te stemmen, omdat Arno vele punten had t.o.v. ideologie en wijzigingen in ROOD beleid die CP ook voor ogen had. Kliekers, de bijnaam voor de groep rondom het partijbestuur, hadden voor de ALV massaal stemmachtigingen verzameld om voor de voorgedragen kandidaat te stemmen. Tijdens deze ALV, die enkele uren langer duurde dan gepland, kwam het tot een explosie van woede tussen de twee delen van ROOD. Enerzijds waren de kliekers woedend dat er zowaar moties waren ingediend op een ALV, i.p.v. het mondeling akkoord van het bestuur (wat volgens kritische leden nooit werd waargemaakt). Anderzijds was de kritische flank woedend over de smadelijke verantwoording van het afwijzen van Arno, waarin hij werd weggezet als incompetent en lui, terwijl Arno een zeer actief lid was. Uiteindelijk werd Arno met een meerderheid verkozen, en hebben enkele kliekers zich uitgeschreven bij ROOD. Ook heeft dit geleid tot het afschaffen van machtigingsstemmen binnen ROOD. Dit was het begin van de open confrontatie tussen CP/kritische leden en het PB.

Marxistisch Platform en ROOD zuivering

De ROOD zuivering en Marxistisch Forum vallen binnen de tijdlijn samen.

Midden 2020 zou er bij een herverkiezing een nieuwe voorzitter verkozen moeten worden, waarin de voortzetting van Arno van der Veen als voorzitter de meest waarschijnlijke optie was. Echter was CP niet geheel te spreken over het politiek platform van Arno, en hebben zij hierom het advies uitgebracht om blanco te stemmen. Voorzitters hebben een 50% of meer uitslag nodig om verkozen te worden, niet enkel het meeste aantal stemmen. Een groot aantal blanco stemmen zou dus kunnen leiden tot het niet kiezen van een voorzitter.

Dit gebeurde ook tijdens de 10 uur lange ALV. Arno haalde geen 50%, en na enige irritatie, verwarring en ruzie rondom de precieze interpretatie van de statuten, werd een stemming aangenomen waarin Arno tot een volgende ingeplande ALV waarnemend voorzitter bleef. Dit heeft, zelfs onder de kritische flank, geleid tot enige irritatie ten opzichte van CP.

Tussen deze ALV en de ALV in november, heeft CP het Marxistisch Forum opgericht. Zekerder geworden door de vorige en deze uitslag, in de draagkracht van hun politiek, stichtten zij deze open discussie bijeenkomstenreeks voor iedere SP’er en anderen die hierin Marxistische politiek binnen de SP wilden bespreken.

Nieuwe ROOD-kandidaten werden gevonden, en het huidige bestuur, waarvan achteraf bleek dat ze bijna allemaal CP-lid waren, schreven samen met CP een gezamenlijk platform waarop zij zich kandideerden. Tegenkandidaat, Bastiaan Meijer, voelde zich hierdoor gedwongen om ook voor zichzelf en zijn bestuurskandidaten een programma te schrijven. Een maand voor de ROOD-verkiezingen werden 6 CP-leden, waaronder Olaf (huidig voorzitter) en Robin (huidig bestuurslid), geroyeerd uit de SP. CP, zo beweerde het PB, was een eigen partij, die "buiten de spelregels trad", "de democratie ondermijnt" en "buiten de democratische structuren van de partij handelt". En, omdat dubbel lidmaatschap verboden is, moesten alle CP leden geroyeerd worden.

ROOD vatte dit op als ondermijning van hun democratie, om zo de het partijbestuur loyale lijst Bastiaan een overwinning te geven. Deze actie, vlak voor de landelijke verkiezingen uitgevoerd, was niet gunstig voor de SP, en daarom onverwacht voor ROOD-leden. Het PB hoopte met deze actie hun jongerentak veilig te stellen, maar de royementen en het tijdstip ervan waren te laat en op het slechtst mogelijke moment uitgevoerd. Een grote minderheid van het ROOD kader was CP-lid of gelieerd aan CP, en andere delen waren het eens met de grote politieke lijnen van CP. Had PB eerder ingegrepen, dan hadden zij de grip op ROOD kunnen behouden.

Op basis van juridische inlichting en interpretatie van de statuten, werd vastgesteld dat de geroyeerde leden nog tot het einde van het kalenderjaar 2020 ROOD lid bleven, en dus mee konden doen aan de verkiezing.

Op de ALV werden enkele moties aangenomen met 70-80% stemming volgens CP-stemadvies. Enkele minuten voordat de kandidaten gingen spreken trok lijst Bastiaan zich met enige theatrale flair terug, beschuldigde ROOD leden ervan de democratie te ondermijnen, verklaarde dat zij de verkiezing als illegitiem ziet, en verliet het SP-pand. Hierna trok de laatste tegenkandidaat, een nieuw, vrij onbekend lid uit Zeeland, zich ook terug. Het huidige bestuur werd verkozen met een grote meerderheid. In de opvolgende ALV in februari werd een dispensatieregeling voor geroyeerde ROOD leden ingesteld.

Ook werd ROOD gedurende deze periode afgesloten van de email, website en bankrekeningen.

De breuk

In de daaropvolgende periode streden ROOD, MF, CP en kritische leden tegen het PB om de heksenjacht tegen CP-leden te stoppen, en om ROOD weer toegang te geven tot de SP en middelen. Tevergeefs, want in medio juni 2021 is na lang onderzoek door een commissie besloten dat ROOD terecht was afgesloten en dat het definitief moet worden afgestoten, te worden vervangen door SP Jong.

SP Jong is opgezet met minder zelfbestuur dan ROOD ooit had. Het doel van deze tak/werkgroep is het kweken van nieuw partijloyaal kader, en niet het actievoeren. Mijn voorspelling is dat de SP de verandering van tactiek doorzet die zij deze verkiezing gemaakt heeft, namelijk het loslaten van actionisme en "SP in de wijk", en focussen op partij-als-merk, zoals burgerlijke partijen dat ook doen. Hiervoor is slechts een klein kader nodig, dat makkelijker te controleren valt. In de afgelopen verkiezing is de campagne, de thema's en invulling compleet overgelaten aan een marketingbureau, in plaats van inspraak vanuit de afdelingen zoals vroeger. Deze ontwikkeling is zichtbaar geweest in vele andere Europese en Nederlandse partijen.

Hierna stelde MF een MF-kandidatenlijst op voor de interne SP-bestuursverkiezingen. De kandidatencommissie maakte speciaal voor hen, naast de gebruikelijke voorgedragen en niet-voorgedragen secties, ook een "extra niet voorgedragen, stem hier niet op"-sectie in hun rapport.

Dat brengt ons tot 25 september. Tegen alle verwachtingen in, tegen alle beloften van het PB in, besloot de partijraad met een last-minute motie uit Weert, te verklaren dat ROOD en MF een eigen partij zijn, en droeg het afdelingen op ROOD- en MF-leden voor de keuze tussen SP en MF/ROOD te stellen. Hoewel Arnout Hoekstra, voorzitter van de partijraadvergadering, zei dat hij tegen deze motie was, stemde hij, en een grote meerderheid van afdelingen, voor de motie, in sterk contrast met een vergelijkbare motie die eerder dit jaar was afgewezen.

Motivatie tot deze plotselinge twist ligt in het bestaan van de MF-kandidatenlijst. Hoewel de MF-lijst geen kans maakt op een meerderheid (eerdere stemmingen van MF moties hadden slechts 30-40 procent support), is het SP-bestuur blijkbaar zo bang voor MF dat zij hen actief wil saboteren. Hierdoor geven zij een duidelijk signaal af aan hun leden en de media dat zij tegenkandidaten actief zullen weren met alle middelen die ze hebben in hun interne democratie. U ziet hier "de meest democratische partij van Nederland" in actie. Ook is het mogelijk dat het recentelijke succes van ROOD, en de kleine omvang en kleine slagkracht van SP Jong, bijdragen aan de wens om zo snel mogelijk ROOD-leden uit de SP te krijgen. Binnen bepaalde afdelingen hebben ROOD-groepen nog sterke banden met hun lokale SP afdelingen, waaronder Rotterdam en Utrecht, en speelt materiële ondersteuning in de vorm van beschikbaarheid van financiële hulp en panden een grote ondersteunende rol aan ROOD. Door ROOD officieel uit te stoten worden deze banden vermoeilijkt en worden kritische SP-ROOD-leden uit lokale afdelingen gezet, waarmee de relatieve stemkracht van partijloyalisten toeneemt.

Nabije toekomst

Op dit moment betekent dit dat lokale afdelingen een vrijbrief hebben om elk lid te beschuldigen van MF-lidmaatschap en deze te royeren, en dit ook voor lastige ROOD leden te doen. Dit zal de komende weken en maanden realiteit worden.

De kans dat MF-lijsttrekkers worden geroyeerd is niet heel groot, hoewel gezien het totale IQ van het partijbestuur soms lager lijkt dan een doperwt, we niet moeten uitsluiten. Het direct royeren van hun bekendste tegenkandidaat zal hen niet doen sieren in de media, en wellicht niet meehelpen in de steeds meer waarschijnlijke landelijke herverkiezingen.

De meest tactische route die het PB kan nemen is het feit dat MF nu officieel een partij is gebruiken om de verkiesbaarheid van MF leden te weigeren en hun kandidatuur ongeldig te verklaren. Ook kritische ROOD leden die in lokale verkiezingen meedoen kunnen op basis hiervan lokaal geweigerd worden.

Daarnaast zal het naar bronnen en uitspraken van enkele PB-leden, waarschijnlijk tot 1 januari duren voordat ROOD en MF leden landelijk worden geroyeerd. (Waarschijnlijk subsidietechnisch handig voor de SP-schatkist). Hierna zal je, tenzij je kan bewijzen geen ROOD-lid meer te zijn (informatie waar de SP niet bij kan) en geen MF-‘lid’ (meer) bent, uit de SP moeten.

Het ROOD-bestuur heeft alle leden opgeroepen om geen gehoor te geven aan deze "keuze", en ik als schrijver van dit artikel ondersteun deze oproep. Want zeg nou zelf, zo'n royementsbrief wordt over 50 jaar natuurlijke wel een museumstuk over de dappere grondleggers van De Partij ROOD, en hangt bovendien leuk boven je bed. Laat het PB maar hun handen vies maken, en zit ze nog dwars nu het kan.

Zoals we allemaal hebben gezien is de gevestigde orde van de SP-bureaucratie op geen enkele manier welwillend tegenover daadwerkelijk socialistische, marxistische of communistische ideeën, interne democratie, vrijheid van meningsuiting, etc. Naar mijn mening was en is het omvormen van de SP een onmogelijke opgave, en tevens zonde van onze energie. Vraag jezelf af, wat is het doel hiervan? Het bouwen van een daadwerkelijk socialistische partij. Kunnen we dit niet veel sneller bereiken door zelf, met het actieve, volharde, groeiende kader dat we hebben, richting een eigen partij te bouwen? Hoeveel zuiveringen moeten er nog gebeuren voordat de SP omgevormd is? Hoeveel jaar moeten we nog in het geheim ploeteren, constant bang zijn om iets verkeerds te zeggen, om dan "de SP" te winnen? Wat is de buit? Een leeglopende partij waarvan het kader zo'n hekel aan ons en onze idealen heeft dat alles wat er van over blijft, wijzelf zijn?

Nee, ik zeg, laten wij als ROOD verder gaan, zonder de SP, zonder oriëntatie op rotte partijen, maar als onszelf. Er is een wereld voor ons te winnen, zoals de recentelijke groei laat zien. Massa's jongeren raken gedesillusioneerd met het kapitalisme. Er is een gigantisch gat op links in Nederland voor consequente, linkse, marxistische klassenpolitiek, voor economisch en politiek gegronde klimaatpolitiek, klasse en economisch sterk antiracisme. Al deze ongebonden of zwakgebonden jongeren zoeken naar de plek om jong en radicaal te zijn. ROOD kan die plek zijn, ROOD moet de plek zijn waar radicale linkse jongeren willen zijn.

Ik roep daarom op om samen met ROOD als eigen, zelfstandige organisatie verder te gaan. Om als jongerenorganisatie te bouwen aan een nieuwe, compromisloze socialistische/communistische organisatie. Om als ROOD te gaan bouwen aan een socialistisch Nederland, een socialistisch Europa, een socialistische wereld, een groene, inclusieve, communistische wereld.

Dit brengt ons naar 3 grote vragen. Wat moet ROOD zijn? Wat moet ROOD doen? En misschien wel de grootste: "Politieke partij? Wat, waarom en hoe?"

De Tweede Kamerkwestie

De Tweede Kamer. Een "echte partij", dat ben je pas als je aan de Tweede Kamer verkiezing meedoet, toch? Misschien denken sommigen dat, misschien denk jij dat. Wat je ook denkt, aan de Tweede Kamer meedoen, dat is ontontkenbaar een belangrijk middel voor elke politieke organisatie. In de Tweede Kamer zitten geeft je een gigantisch nationaal podium waarmee je organisatiekracht verveelvoudigd wordt, het geeft subsidies, en nog veel meer.

Uiteindelijk moet ROOD zichzelf realiseren als nieuwe partij, en dat betekent dat naast lokale verkiezingen, we ook landelijk mee moeten doen aan de Tweede Kamer. Maar dit is niet de eerste stap, en niet de makkelijkste. Het zal lang duren voordat we daar komen. Maar tot die tijd kunnen we, nee, moeten we bouwen aan die fundatie waarop een socialistische partij kan bestaan. Een partij over de kiesdrempel heen krijgen vergt een groot kader, groter dan wij nu hebben, met meer politiek ervaren sprekers, lijstleden, bekendheid en binding met sociale bewegingen. Te vroeg een poging doen is demotiverend, kost gigantische hoeveelheden met geld, en is niet realistisch. Dit is iets waar wij de komende jaren aan moeten bouwen. Alleen dan, samen met een goede campagne waarmee je aansluit op een hot sociaal onderwerp, haal je de kiesdrempel.

Wat moet ROOD zijn?

Wat moeten wij als organisatie zijn? Een gewone partij? Een jongerenclubje? Zuipgroep of linkse sekte? Dat is iets waar wij gezamenlijk over moeten gaan praten.

Ik bepleit dat ROOD zichzelf, ten minste initieel, moet voortzetten als onafhankelijke politieke jongerenorganisatie. ROOD moet de plek zijn waar elke radicale jongere moet willen zijn, the place to be, where it's going down. Wij moeten als ROOD zo bekend staan als de open, inclusieve, radicale groep, dat elke recent geradicaliseerde puber en woke student lid van ons wilt worden, en niet lid van de SP, of GroenLinks. Alleen zo kunnen wij ROOD groeiende houden, alleen zo kunnen wij ROOD in leven houden, en het uitbouwen tot iets groots. Doen wij dit niet, dan komt er elke 2 jaar een nieuwe influx aan radicale jongeren bij de SP, bij Dwars, bij JS, bij Radicaal, bij Pink, die dezelfde dingen gaan doormaken zoals wij dat deden, precies dezelfde kritiek uiten op bureaucratische verstikking, op gebrek aan principes, en dan met een activism burnout niets meer aan politiek gaan doen. Jongeren op hun 18e willen radicaal zijn onder jongeren, praten met leeftijdsgenoten, hun gezamenlijke levenservaringen als tieners en jongvolwassenen delen, niet met oude mannen van 60 praten. Daarom bestaan PJO's ook. Wij moeten in plaats daarvan rustig bouwen aan een aparte volwassenen tak van ROOD.

Wij moeten nu niet elke boze volwassen SP’er of volwassen solidaire buitenstaander zomaar binnenlaten op dit moment. Niet alle, maar sommigen, met veel politieke ervaring en aanzien ontleend aan die ervaring en ouderdom, zullen een volledig open ROOD zien als het moment om een groep jongeren te kapen en hun organisatie om te vormen tot hun ideaalbeeld. Kleinlinkse groepen zouden deze kans niet laten liggen om entryisme te plegen. Hoewel er ook een hoop volwassenen zijn die ideologisch met ons overeen komen, moeten wij onszelf eerst even veilig stellen. Laten wij daarom niet (direct) lidmaatschap voor volwassenen openstellen, om zo enkel jongeren met een frisse blik op de wereld, vrij van het oude dogma, vrij van oude sektarische ruzies, bij ons te organiseren. Het opzetten van een volwassenentak is een opgave die wij pas later moeten uitvoeren, wanneer wij als ROOD organisatorisch en ideologisch zijn uitgekristalliseerd. Deze turbulente tijd is niet het moment.

Als overgangsmaatregel roep ik echter op tot het volgende: Rek de leeftijdsgrens op met 2 jaar, voor de komende 2 jaar. Schop de leden die nu met ons meegaan, niet over 5 maanden als ze 28 zijn, uit ROOD. Laat hen meedraaien binnen ROOD, de komende 2 jaar, totdat wij als organisatie gestabiliseerd zijn, zowel met leden, statuten, als ideologie. Behoud wellicht hierbij toch de leeftijdsgrens voor evenementen zoals zomerschool, waarin volwassen leden als ondersteunende staf mee kunnen helpen. Na deze stabilisatieperiode zullen wij een volwassenentak oprichten waarin het oudere (en jongere) kader de basis kan gaan leggen van een volledige partij, en waarin ook volwassenen van buiten de organisatie bij betrokken kunnen worden. Tot die tijd kunnen wij wel sympathiserende volwassen leden aanhouden als adviseurs en hen een steunlidmaatschap aanbieden.

Wat moet ROOD doen?

Ten slotte resteert ons dan concreet wat wij moeten gaan doen als ROOD. Actievoeren? Boekenclubjes? Wandelingen? Panden kraken? Protracted people's war tegen Duo? Om hier antwoord op te geven hebben wij een politieke ideologie nodig en hebben wij een politieke strategie op basis daarvan nodig. Wij moeten onze kernwaarden helder krijgen, uit deze dingen een langetermijnstrategie ontwikkelen, en hieruit een kortetermijnstrategie.

In het volgende kopje worden enkele aannames en beweringen gedaan over de mening van het gemiddelde ROOD lid. Ook wordt er soms met namen van oude denkers gesmeten. Ik zal trachten dit zo goed als mogelijk uit te leggen en onderbouwen.

The ROOD To Power

Wat zijn onze kernwaarden

Met oog op de splitsing, het conflict met de SP, de ondersteuning voor moties, en het recentelijk gepubliceerde conceptprogramma, kunnen we de volgende dingen concluderen. ROOD-leden willen vrijheid van meningsuiting, vrijheid van organisatie, radicale democratie, bestuur dat verantwoording aflegt aan de leden, inspraak, en een partij waarin conformisme niet afgedwongen wordt. Ook zijn veel ROOD leden marxist, of in ieder geval, onderschrijven zij de idealen van een antikapitalistische samenleving, de afschaffing van klassen en internationale samenwerking. Zij streven naar een samenleving waarin iedereen politieke en economische macht heeft, niet alleen een kleine groep, en een samenleving waarin ook iedereen in staat is deze democratische macht uit te voeren.

Langetermijnstrategie

Op basis hiervan moeten wij een langetermijnstrategie formuleren. Een strategie die onze idealen kan realiseren, die niet eindigt in ondemocratische partijen of staten zoals we die kennen. Hiervoor kunnen wij veel politieke denkers aanhalen. Ik haal hier Mike Macnair aan, die met zijn boek Revolutionairy Strategy populair is onder ROOD-leden, het bestuur, en op de leeslijst van CP staat. In zijn boek en andere werken analyseert hij de fouten van eerdere pogingen tot socialisme, zowel in Europa als daarbuiten, en schetst hij een strategie om idealen die ook ROOD uitdraagt te realiseren. Hierin stelt hij dat een partij enkel zo machtig is als de vakbonden, verenigingen, media, en andere vormen van macht die hen ondersteunen. Hij stelt, dat een democratische partij een uiting moet zijn van de directe politieke keuzes van deze onderliggende organisaties, een mondstuk voor hen, en dat de partij niet als verheven groep voor hen moet spreken. Hieruit volgt dat het opbouwen van eigen media en het versterken en binden van vakbonden een essentieel element is van communisme bouwen. Het scholen van kader en de arbeidersklasse tot zelfredzame, zelfstandige politieke krachten, die zonder hulp van "de partij" kunnen organiseren en vechten voor hun belangen, is een ander belangrijk aspect. Het laatste belangrijke aspect, voor dit pleidooi, is een vergaand democratische partij, waarin afgevaardigden direct verantwoordelijk zijn naar zij die hen representeren, waarin we openheid van bestuur hebben, en er geen theoretische eenheid wordt afgedwongen vanaf de top.

Op basis hiervan zien wij enkele concrete taken voor ons. Het nog verder democratiseren van ROOD. Het opleiden van onze leden tot zelfstandige activisten. Het versterken, opbouwen en binden van huurdersbonden, vakbonden, etc. Het maken van propagandamateriaal om de arbeidersklasse te scholing in politiek, en het actief scholen van betrokkenen in onze activistische activiteiten tot zelfstandig activist, zelfs als zij niet (direct) lid van de partij zijn/worden. Ten slotte moeten wij banden opbouwen met vergelijkbare groepen in het buitenland om uiteindelijk tot een Europese of grotere partij/samenwerking te komen. Dit brengt ons tot de kortetermijnstrategie.

Kortetermijnstrategie

Om de langetermijnstrategie te handhaven liggen ons op de korte termijn concretere taken voor handen. Om effectief anderen te scholen, moeten wij eerst zelf geschoold worden. Daarom is een taak die ROOD op de korte termijn moet uitvoeren, het scholen van haar leden. Om hierbij aan de democratische kernwaarden te voldoen, moet de scholing bestaan en/of uitgevoerd worden door alle facties en tendensen binnen ROOD.

Daarnaast hebben wij de taak om ons kader, d.w.z. de actieve partijleden, uit te breiden. Met meer krachten kunnen we meer werk verzetten. Daarom moet ROOD actief gaan rekruteren op basis van onze politiek. Denk hierbij aan socialmediacampagnes, interviews op radio/tv van leden die publiekelijk willen spreken, meedoen aan PJO-debatten, deelname en bijdrage aan protesten en studentenvakbonden. Denk hierbij ook aan samenwerkingsverbanden aangaan met andere politieke organisaties, zoals de vakbond, andere PJO's, waarin wellicht sympathisanten zitten die ook bij ROOD willen, en samenwerking met lokale en landelijke sympathiserende partijen. Persoonlijke relaties met leden van andere PJO's en partijen, door onszelf onmisbaar te maken binnen organisaties, kan ons veel goeds terugleveren, zowel in leden als media en materiële ondersteuning.

Naast het uitbouwen van kader, moeten wij ons huidig kader ook vasthouden. Het verbeteren van onderlinge contacten tussen ROODgroepen en de leden hierin is een belangrijke taak. Dit kan op vele manieren worden ingevuld, zowel organisatorisch als via sociale evenementen. Ook het betrekken van leden in "buitengebieden", gebieden die te ver weg liggen van ROOD groepen of andere ROOD leden, is belangrijk. Denk hierbij aan verbetering van, en het bekender maken van het bestaan van, onze online communicatie infrastructuur, zoals Discord, of wellicht een webforum, etc. Ook bevriende organisaties zoals socialistische vrijtijdsvereniging de Kameraadschappij kunnen hierbij helpen, en ondersteuning aan deze vereniging vanuit ROOD zal ook voor ons voordelig zijn.

Er zijn ook intern veel dingen te doen. Onze statuten en procedures moeten op de schop. IT-systemen moeten worden verbeterd om zo het dagelijks bestuur gemakkelijker te maken. De democratie moet verbeterd worden, door bijvoorbeeld een proportioneel stemsysteem zoals een Single Transferable Vote[1], het vastleggen van het verkiezen van contactpersonen, vastleggen van minimum tijden voor een ALV voor inzending stukken en moties, etc.

Ook moeten wij het komende jaar en jaren als ROOD gezamenlijk onderzoeken en bepalen wat effectief is en welke taken nieuwe leden kunnen uitvoeren, zodat zij zich niet stuurloos voelen.

Ten slotte moeten wij na deze consolidatie- en stroomlijnperiode de basis gaan leggen voor een volwassenentak, wat deze moet doen, en hoe deze zichzelf moet opstellen t.o.v. de jongerentak.

Reality check

Het is geen simpele opgave om een partij op te bouwen. Het gaat bloed, zweet, tranen en veel tijd kosten. Maar er liggen veel mogelijkheden voor ons die er vroeger niet lagen. Een hele generatie groeit op zonder Koude-Oorlogpropaganda, maar in een wereld die uit elkaar valt, opbrandt, en hen verder onderdrukt dan hun ouders.

Wij gaan niet de volgende verkiezingen al een Tweede Kamerzetel halen, maar wij kunnen wel jongeren, en later de samenleving, goede politiek bieden. Wij kunnen ook zonder een zetel politiek werk verrichten, mensen scholen, sloopwijken redden, demonstreren, etc. Via internet kunnen wij veel meer mensen bereiken, met minder mankracht en kosten, dan de partijen van vroeger. Wij hebben geen landelijke Tweede Kamerfactie nodig om leden van her en ver te krijgen. Leden hebben ons via Twitter, via Instagram, Facebook, Reddit en vele andere kanalen gevonden. De bekendste, meest effectieve politieke partijen hebben nooit, konden nooit meedoen aan verkiezingen, waaronder de Black Panthers en het ANC ten tijde van de apartheid.

Het gaat lang duren, en het gaat inspanning vergen. Maar dat deed het ook binnen de SP, en nu is er geen PB dat ons op elk punt dwarszit. Het gaat lang duren, maar samen met de leden die ik heb leren kennen, zet ik mij graag de komende jaren voor dit doel in.

Realistische tijdlijn

Om een poging te doen tot een grove tijdslijn van de taken en wanneer wij deze uitvoeren, heb ik de volgende punten per tijdsperiode opgesteld.

Taken per jaar

Jaar 1-2:

• Herontwerpen en herontwikkelen logos, branding en merch
• Meerdere rondes spreekavonden, stellingen, afdelingsinterviews, om toekomst ROOD, visie op de organisatiestructuur en politiek te bespreken.
• Consolidatie ledenbestand
• Herziening organisatie, huishoudelijk reglement, statuten, procedures
• Tijdelijk oprekken leeftijdsgrens met 1-2 jaar, of een dispensatieregeling
• Stroomlijnen organisatie en IT
• Opbouwen en opleiden kader
• Hulp oprichting nieuwe facties en tendensen
• Basisideologie ROOD vaststellen d.m.v. politieke cafés en publicaties
• Samenwerking opzoeken en verstevigen met andere organisaties, zowel lokaal als landelijk
• Beter contact tussen landelijk en lokale leden d.m.v. afdelingsbezoeken en/of regio-events voor gebieden zonder afdelingen, door bestuursleden of een daarvoor aangestelde commissie
• Contacten zoeken ideologisch vergelijkbare organisaties in Europa en daarbuiten
• Opbouwen socialmediapresence en fysieke presence
• Meedoen aan en leiding nemen in sociale bewegingen met betrokken jongeren

Jaren 3-6:

• Voorbereiden en bouwen richting daadwerkelijke politieke partij
  • Volwassen kader uitbreiden
  • Volwassenentak van ROOD stichten
  • Binding met vakbewegingen, sociale bewegingen, op duurzame basis
  • Lokale gemeenteraadsfacties en andere niet-landelijke verkiezingen
  • Opleiden/trainen/zoeken publieke sprekers/mediafiguren
  • Opbouwen aantal kaderleden om op de landelijke lijst te staan
  • Selecteren (enkele) onderwerpen waarop een goede campagne georganiseerd kan worden om over de kiesdrempel te komen
• Diepere samenwerking internationale contacten, mogelijk eerste stappen zetten naar een Europese partij indien de situatie dit mogelijk maakt

Na 6-8 jaar:

• Oprichting daadwerkelijke Tweede Kamerpartij, gooi naar landelijke zetel
• Bouwen aan Europese samenwerking/partij

Maak van ROOD een eigen partij. We beginnen met als jongerenorganisatie verder te gaan, onszelf te stroomlijnen en oppoetsen, onze ledenbasis te vergroten en verbeteren, om daarna te gaan bouwen aan de basis van een volwaardige politieke partij voor de toekomst.

Ben je na het lezen van dit halve boek geïnteresseerd in meedenken? Ben je ook voor ROOD als eigen partij? Of heb je kritiek? Stuur dan een mailtje naar theROODtopower@gmail.com, dan breng ik je in contact met andere leden die dit ook vinden. Zo kunnen we er met zijn allen over nadenken en discussiëren.